اپلیکیشن ها این امکان را به شما می دهند تا گوشی خود را به هر چیزی از کفش خود گرفته تا جواهرات خود متصل کنید و به زودی قادر خواهید بود لنز جشمی خود را نیز به گوشی هوشمند خود متصل سازید.
مهندسین دانشگاه واشینگتن روشی مبتکرانه ارائه داده اند که اجازه می دهد وسائل کمک پزشکی مانند لنز چشمی و ایمپلنت های مغزی از طریق ارسال سیگنال باگوشی های هوشمند ارتباط برقرار کنند. تکنولوژی جدید، به نام ارتباط بینا پراکندگی Scatter communication با تبدیل سیگنال های بلوتوث به سیگنال های Wi-Fi کار میکندا، مهندسین در مقاله ای اظهار داشتند این تکنولوژی که در 22 آگوست کنفرانس انجمن ماشین های کامپیوتری با توجه خاص روی در ارتباط دادها در برزیل ارائه خواهد شد.
Vasmi Talla یکی از طراحان این لنز ویکی از مهندسین دانشگاه واشینگتن افزود: «به جای تولید سیگنال های wi-fi این تکنولوژی با استفاده از سیگنال های بلوتوث از موبایل های اطراف و ساعت های هوشمند سیگنال wi-fi به وجود می آورد.»
ارتباطات بینا پراکندگی بر اساس تکنیک کنونی ارتباطات به نام بازپراکندگی استوار است که به ابزارهای مختلف اجازه می دهد با بازگرداندن و انعکاس دادن سیگنالهای موجود اطلاعات را انتقال دهند. بینا پراکنندگی به همین صورت عمل می کنند، اما تفاوت آن با بازپراکندگی در این است که فناوری بینا پخشی تبادل اطلاعات بین فناوری های مختلف را ممکن می سازد.
ارتباط بینا پراکندگی به ابزارهایی نظیر لنز چشمی این امکان را می دهد تا دادهای مختلف را به دیگر ابزارها منتقل کنند. تاکنون چنین نحوه تبادل اطلاعاتی امکان پذیر نبوده است چون فرستادن اطلاعات با استفاده از wi-fi به وسیله ابزاری مانند لنز چشمی به مصرف انرژ بالایی نیاز دارد.
جهت ارائه ارتباط بیناپراکندگی، مهندسین لنزی چشمی مجهز به آنتن کوچکی طراحی کرده اند. آنتن لنز چشمی سیگنال های بلوتوث را از یک ساعت هوشمند (در این مورد خاص) دریافت کرده و آن سیگنالها را به صورت کد درمی آورد وآن اطلاعت را به سیگنالهای wi-fi تبدیل می کند که این سیگنال wi-fiدر نهایت می تواند می توسط هر دستگاه دیگری دریافت شود.
هرچند ایدۀ لنز چشمی هوشمند ممکن است در نگاه اول غلط انداز به نظر برسد اما در حقیقت این ابزار می تواند اطلاعات مفید پزشکی در اختیار بیماران بگذارند.
مثلا از اشک شخص می توان به نیزان قند خون او پی برد. بنابراین این لنز چشمی قادر است میزان قند خون فرد را کنترل کرده و هنگامی که قند خون فرد دچار افت شود می تواند از طریق فرستادن سیگنال به گوشی شخص مذکور او را نسبت به این موضوع آگاه سازد.
محققین همچنین افزودند ارتباط بیناپراکندگی می تواند در انتقال داده از ایمپلنت های مغزی به کار گرفته شوند که این امر می تواند روزی به افراد معلول کمک کند تا بتوانند فعالیت در اعضای فلج خود را بازیابند.