ما کجا هستیم و راه پیش رو چیست؟
به دلیل وجود موانعی مانند فاصله‌ی جغرافیایی بیماران از مراکز ارائه‌دهنده‌ی خدمات تخصصی درد، در ایالات متحده چالش‌های متعددی برای بیماران تحت درمان وجود دارد. این چالش‌ها شامل ناتوانی‌های عملکردی که حرکت بیمار را محدود می‌کنند، نگرانی‌های مرتبط با روند درمان، محدودیت‌های اقتصادی، موانع آموزشی و گاهی برخورد نامناسب با بیماران درد مزمن است. این عوامل می‌توانند به تشدید درد، اختلالات عاطفی و در نهایت کاهش کیفیت زندگی بیماران منجر شوند. بنابراین ضروری است که توافقی عمومی شکل گیرد تا مراقبت از درد به عنوان یکی از اولویت‌های اصلی نظام سلامت شناخته شود.
در این راستا، حوزه‌ی سلامت از راه دور (Telehealth) به عنوان بستری در حال رشد، فرصتی جدید برای گسترش خدمات ارزیابی، مشاوره و درمان درد فراتر از مرزهای فیزیکی کلینیک‌ها فراهم کرده است. این فناوری امکان تعامل مؤثر میان بیماران و ارائه‌دهندگان خدمات درمانی را ایجاد می‌کند. با این حال، منابع علمی محدودی در خصوص نحوه‌ی استفاده‌ی بهینه از این فناوری برای ارتقای دسترسی به خدمات درد وجود دارد.
جست‌وجوی معیارهای معتبر MeSH در پایگاه MEDLINE تنها ۳۲ مقاله مرتبط با سلامت از راه دور در زمینه‌ی درد را نشان داده است؛ در حالی که ارجاعات گسترده‌تری در زمینه‌ی سلامت و درد وجود دارد. از میان این مطالعات، تنها تعداد محدودی به بررسی تصادفی مراقبت‌های تلفنی یا طرح‌های کلی سلامت الکترونیک در درد مزمن پرداخته‌اند. این مقاله یکی از نخستین مرورهای جامع درباره‌ی وضعیت کنونی تحقیقات و عملکرد مدیریت درد مبتنی بر تله‌مدیسین محسوب می‌شود و هدف آن تبیین منطق علمی و مزایای بالقوه‌ی این نوع خدمات است.
برآوردها نشان می‌دهد که بیش از ۳۵٪ از جمعیت ایالات متحده از درد مزمن رنج می‌برند، یعنی بیش از ۱۰۰ میلیون نفر نیازمند درمان تخصصی هستند. با این حال، درد در بسیاری از موارد به شکل ناکافی درمان می‌شود. عواملی مانند فاصله از مراکز تخصصی، ناتوانی در حرکت، هزینه‌های بالا، و فقدان آگاهی یا آموزش کافی از جمله موانع اصلی در دریافت درمان مناسب‌اند.
درمان ناکارآمد درد معمولاً تحت تأثیر عواملی نظیر سن، وضعیت اقتصادی، محل زندگی، میزان اعتماد بیمار، و آگاهی ناکافی از درمان درد است. دسترسی به موقع به مراقبت تخصصی از درد، نقشی کلیدی در کاهش رنج بیماران دارد.
انجمن بین‌المللی مطالعه‌ی درد (IASP) توصیه می‌کند بیماران مبتلا به درد بیش از ۸ هفته باید تحت مراقبت تخصصی قرار گیرند و سیستم‌های درمانی موظف به ایجاد ظرفیت لازم برای ارائه‌ی درمان مؤثر و به‌موقع هستند. بر اساس بررسی انجمن درد زایمان کانادا، که بیش از ۳۰۰۰ مطالعه در زمینه‌ی دسترسی به درمان درد را تحلیل کرده است، میانگین زمان انتظار بیماران برای خدمات تخصصی بیش از ۶ ماه گزارش شده ، حتی زمانی که مراکز درمانی از نظر جغرافیایی در دسترس بوده‌اند. این تأخیر با شواهدی در تضاد است که نشان می‌دهد انتظار بیش از ۶ ماه می‌تواند منجر به افت خلق، افزایش ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی شود.
یکی از راهکارهای مؤثر برای بهبود دسترسی به درمان درد، تقویت نقش پزشکان عمومی در فرایند ارجاع به کلینیک‌های تخصصی درد است. این امر می‌تواند از طریق ارجاع آنلاین بیماران با استفاده از سیستم‌های تله‌مدیسین نیز انجام شود. شواهد نشان داده‌اند که ارائه‌دهندگان غیرتخصصی (نظیر پزشکان مراقبت اولیه) معمولاً از بهترین روش‌های کنترل درد بهره‌برداری نمی‌کنند، بنابراین مراجعه مستقیم یا از راه دور به متخصصان درد ضروری است.
سلامت از راه دور (Telehealth) انعطاف‌پذیری بالایی در ارائه‌ی خدمات درمانی دارد. پژوهش راسل و همکارانش در دانشگاه کوئینزلند، اثربخشی ارزیابی فیزیوتراپی اختلالات مچ پا را با استفاده از سیستم هوشمند eHAB بررسی کرد و ۹۳.۳٪ تطابق تشخیصی میان ارزیابی حضوری و تلفنی گزارش شد. این مطالعه تأیید کرد که سلامت از راه دور گزینه‌ای قابل اعتماد برای ارزیابی درد—even در موارد پیچیده‌ی آناتومیک—است.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر سیروس مومن زاده ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
در پژوهشی دیگر، شرکت Appel آموزش‌های خودموردی درد را در سه حالت حضوری، تلفنی و تلویزیونی مقایسه کرد و دریافت که هر دو روش سلامت از راه دور و درمان حضوری در بهبود توانایی بیماران برای تحلیل وضعیت خود و برقراری ارتباط با پزشک مؤثر بودند. همچنین، در مطالعه‌ای دیگر، ۱۵ بیمار مبتلا به درد مزمن با یک پزشک و تیم پرستاری از طریق سیستم کابلی ارتباط داشتند و جلسات تلفنی منظم رضایت بالایی در میان بیماران ایجاد کرد.
با وجود نتایج امیدوارکننده، هنوز چالش‌های روش‌شناختی قابل توجهی در مطالعات سلامت از راه دور وجود دارد. از جمله این مشکلات می‌توان به فقدان پروتکل‌های استاندارد درمانی قابل ادغام با پلتفرم‌های موبایل و توسعه‌ی مداخلاتی اشاره کرد که گاه اثربخشی درمان را کاهش می‌دهند. همچنین برخی مطالعات در مقایسه‌ی درمان از راه دور با درمان حضوری، متغیرهای کلیدی مانند تفاوت مداخله‌های فردی را نادیده گرفته‌اند.
پژوهش‌های آینده باید به بررسی علل کاهش مشارکت بیماران در درمان، خستگی درمانی، و چالش‌های بالقوه‌ی ناشی از فناوری بپردازند. اگرچه فناوری‌های مبتنی بر تلفن همراه گزینه‌های درمانی متعددی ارائه می‌دهند، اما ممکن است خطراتی ناشناخته نیز داشته باشند.
در مدیریت بیماران از راه دور، برنامه‌ریزی برای مواجهه با شرایط اورژانسی پزشکی و روان‌پزشکی بسیار حیاتی است. در نهایت، برای درک کامل ظرفیت درمان‌های از راه دور، لازم است مطالعات آتی فراتر از شاخص‌های رضایت یا پیامدهای تک‌بعدی بروند و مدل‌های جامع‌تری از نتایج درمان را بررسی کنند. همچنین تحلیل هزینه‌ـ‌اثربخشی سلامت از راه دور در مدیریت درد از اهمیت بالایی برخوردار است.
منبع:PubMed
همچنین بخوانید:
تله مدیسین یک مرز جدید در شاخه زنان و زایمان
تله مدیسین برای درمان درد مزمن
ویزیت از راه دور ؛ بی‌نیازی از مراجعه به بیمارستان و کاهش خطر ابتلا به ویروس کرونا