جوامع روستایی ، اغلب در میان مناظر خیره کننده و منزوی هستند اما همین مناظر دوردست می توانند دسترسی افراد ساکن آنجا را به مراقبت های بهداشتی دشوار کنند.پزشکی از راه دور نیازهای فوری افرادی که در مناطق روستایی از طریق Telehealth زندگی می کنند را برطرف می کند ، که از فناوری ویدیویی و صوتی ایمن برای اتصال ارائه دهندگان مراقبت در مراکز مراقبت های بهداشتی کوچکتر با متخصصان بیمارستانهای بزرگ استفاده می کند.
در جوامع روستایی ، بیماران کیلومترهااز مراقبت های مورد نیاز خود فاصله دارند و بیمارستانهای حومه ، با حجم کم و بودجه محدود ، معمولاً متخصصانی مانند متخصصان نوزاد ، متخصص مغز و اعصاب و متخصص قلب را ندارند و حتی زمانی که در دسترس این اماکن وجود دارند به دلیل کمبود امکانات ، درصد بازدهی خیلی کمی دارند.
بیماران مناطق روستایی،اغلب برای دریافت مراقبت های ویژه به مراکز مراقبت حاد از راه دور منتقل می شوند. مراقبان محلی فرصتی برای یادگیری از متخصصان در مورد مراقبت از بیماران با شرایط حاد و مزمن ندارند. به همین ترتیب ، مددکاران اجتماعی ، متخصصین و مدیران مراقبت از بیماریهای مزمن گاهی در جوامع کوچکتر موجود نیستند و نیاز دارند که بیماران ساعاتی را برای مراقبت های اساسی از مکان زندگی خود دور شوند.
Telehealth آن شرایط را به نفع همه افراد تبدیل می کند. بیمار بدون نیاز به خطر و هزینه اضافی برای انتقال به بیمارستان بزرگتر ، درمان تخصصی را در محل انجام می دهد. بیمارستانهای محلی درآمد حیاتی را حفظ می کنند و خدمات خود را ارتقا می بخشند. اعضای جامعه مراقبت های بهتری دارند که براساس بهترین شیوه های مبتنی بر شواهد است. به طور کلی مراقبت های بهداشتی از راه دور بهتر است.
در این صورت باید اطمینان حاصل کرد که تلویزیونهای موجود در اتاقهای بیمار در سراسر سیستم و بیمارستانهای وابسته ، در هر دو بخش روستایی و شهری ، دارای دوربین هایی هستند که امکان مراقبت از راه دور را فراهم می کنند و بیمارستانها نیز دارای صندلی هایی با دوربین هایی هستند که در صورت نیاز می توانند به داخل اتاقها سوار شوند. متخصصین مرتبط با ارتباط از راه دور می توانند به طور مستقیم با بیماران و ارائه دهندگان مراقبت های محلی ارتباط برقرار کرده و در زمان واقعی شرایط پزشکی را دریافت کنند.
مزایا مراقبت از سلامتی از راه دور ، بطور گسترده مشهود است. بیمارانی که از این سرویس استفاده کرده اند ، کاهش قابل توجهی برای حضور در اتاق اورژانس به صورت غیر ضروری و استفاده فوری از مراقبت را تجربه کرده اند.
همچنین مدل بیمارستان دیجیتالی متمرکز بر شناسایی مناطقی است که احساس می شود می توان از دیدگاه ایمنی ، کیفیت ، دسترسی ، هزینه و تجربه استفاده کرد. پس از شناسایی این اهداف و بررسی ، تیم های بالینی ، فناوری و داده های خوبی را برای ارائه اهداف باید ترسیم کرد. که امکان می دهد تا بهترین روشها را به سرعت و بدون توجه به مجاورت شهری گسترش داد ، بنابراین بیماران فارغ از جغرافیا ، نتایجی با کیفیت بالا و مداوم دریافت می کنند.
در این میان کمبود منابع و دسترسی به متخصصان بیماری های عفونی ، داروسازان و تحلیلگران داده باعث می شود که این نیاز برای امکانات کوچک تقریباً غیر قابل عبور باشد. Telehealth نه تنها برنامه های آنتی بیوتیکی را ممکن می کند بلکه این امر باعث می شود آنها در بین طیف گسترده ای از ارائه دهندگان و امکانات پزشکی کارآمدتر ، مقرون به صرفه تر و مقیاس پذیر باشند.
Telehealth فقط برای جوامع روستایی نیست. همچنین می تواند برای کمک به بیماران در مناطق شهری با محدودیت های حمل و نقل ، زمان یا تحرک به طیف کاملی از تخصصها کمک کند.
منبع: hbr
همچنین بخوانید:
کنترل شرایط بیمار از راه دور با استفاده از سیستم های هوشمند
سوابق سلامتی من(My Health Record) چیست؟
پرستاری از راه دور
اینترنت اشیای پزشکی چیست ؟