حتی معرفی نسخه به روز شده و زیباتر گوگل گلس در سال ۲۰۱۷ هم نتوانست هیجان زیادی را در بین کاربران و کارشناسان به وجود بیاورد. این محصول گرچه با هدف جذب مشتریان تجاری و صنعتی روانه بازار شد، اما به نظر می رسد در حوزه پزشکی و به خصوص کمک به کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم نیز می توان از مزایای آن بهره برد.

بیماری اوتیسم بیش از همه به توانایی های فرد برای برقراری ارتباط با دیگران و اجتماع آسیب می رساند. حال گروهی از محققین موفق به ارائه روشی درمانی مبتنی بر عینک واقعیت افزوده گوگل شده اند تا بتوان به کمک آن مهارت های افراد مبتلا به این بیماری را در موقعیت های اجتماعی مختلف ارتقا داد.

در روش درمانی مذکور گوگل گلس به کمک نرم افزار تشخیص چهره قادر خواهد بود تا به کاربر خود برای تشخیص حالات چهره افراد و در نتیجه احساسات آنها در آن لحظه کمک کند.

در مرحله نخست این روش دمانی، ۱۴ کودک مبتلا به اوتیسم استفاده از گوگل گلس را در خانه آغاز کردند تا بتوانند مهارت های برقراری ارتباط و امکان بروز عکس العمل درست را با اعضای خانواده خود تمرین کنند. ۱۲ خانواده از این تعداد اعلام کردند که کودکشان بعد از استفاده از پوشیدنی گوگل و اپلیکیشن اختصاصی آن، ارتباطات چشمی و احساسی بیشتری را با دیگر اعضا برقرار کرده است.

در هر حال نتیجه نهایی هر چه که باشد، باز هم چشم انداز استفاده از گجت های جدید برای ساده تر کردن و بهبود سطح زندگی افراد مبتلا به انواع معلولیت ها، بسیار امیدوار کننده است. کمپانی های بزرگ و کوچکی در طی سالیان اخیر در این مسیر قدم گذاشته اند. سامسونگ ۴ سال پیش از این اپلیکیشنی را ارائه داده بود که هدف مشابهی را با برنامه فوق الذکر دنبال می کرد.

مثال دیگر استارت آپ Mightier است که تلاش دارد با ارائه یک پلتفرم بازی محور به کودکان مبتلا به اوتیسم یا ADHD ، نحوه صحیح بروز احساسات و عواطف را در برخورد با دیگران آموزش دهد. راهکار محققین MIT هم یک ساعت هوشمند است که می تواند از طریق آنالیز تن صدای افراد، در تشخیص احساس صحیح آنها به کاربر خود کمک کند.