جراحان بیمارستان Mackay Base درQueensland استرالیا از چاپگرهای سه بعدی برای ساخت مدل‌های استخوانی اختصاصی هر بیمار با اندازه‌ی طبیعی برای درمان استخوان‌های شکسته یا ترک خورده استفاده می‌کنند. این اولین بیمارستان Queensland است که از این امکان بهره می‌برد.

تا به امروز یکی از مهم‌ترین کاربردهای چاپ سه بعدی در زمینه‌ی پزشکی ساخت مدل‌هایی بر اساس ساختمان بدن هر بیمار بوده است. همان طور که پزشکان سراسر جهان پیشنهاد کرده‌اند، وجود یک مدل سه بعدی ملموس از اعضا بدن یا استخوان‌های بیمار می‌تواند یک بینش مفید برای برنامه ریزی‌های قبل از جراحی و آموزش‌های جراحی فراهم آورد. به خصوص در موارد پیچیده توانایی تجسم درست آن چه در جراحی پیش رو خواهد بود، برای پزشکان و بیماران یک مزیت بزرگ به حساب می‌آید.
امروزه از چاپ سه بعدی در بیمارستان‌های سراسر جهان از بریتانیا  تا امارات متحده عربی و از چین تا استرالیا استفاده می‌شود. در بیمارستان Mackay Base جراحان از در دسترس بودن یک چاپگر سه بعدی بهره می‌برند تا استخوان‌های ترک خورده را مدل سازی کنند.
از نظر Jonathan Davis داشتن یک مدل سه بعدی از استخوان‌های آسیب دیده مزایای بسیاری نسبت به عکس‌های گرفته شده با اشعه‌ی ایکس و سی تی اسکن دارد. او به مطبوعات استرالیایی گفت:

آن چه که شما در زندگی روزانه و البته در اتاق عمل با آن سر و کار دارید، یک ساختار سه بعدی است. مقدار زیادی بافت نرم بر سر راه شماست و شما دید بسیار محدودی از استخوان دارید. اما با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی شما می‌توانید کل استخوان را به صورت مجزا در دست بگیرید و از تمامی زاویه‌ها به آن نگاه کنید تا دریابید که با چه چیزی سر و کار خواهید داشت.

کارکنان بیمارستان با استفاده از اطلاعات سی تی اسکن بیمار و با به کار گرفتن چاپگر سه بعدی می‌توانند استخوان او را با اندازه طبیعی و به قیمت ده دلار تولید کنند. این فرآیند بسته به اندازه‌ی استخوان مورد نظر ۳ تا ۱۲ ساعت طول می‌کشد. این چاپگرسه بعدی که با توجه به عکس‌هایش به نظر می‌رسد چاپگرسه بعدی Leapfrog’s Bolt باشد، به قیمت حدود ۸۰۰۰ دلار و از هلند خریداری شده است.
یکی از بزرگترین مزایای برنامه ریزی روند جراحی بر اساس یک مدل سه بعدی اختصاصی از استخوان بیمار، کم کردن زمان جراحی است که خطر ابتلا به عفونت را کاهش می‌دهد. همان طور که دکتر دیویس توضیح می‌دهد «نکته‌ی مهم کاهش زمان جراحی است. هر چه پوست بیمار مدت زمان طولانی‌تر باز باشد، احتمال به وجود آمدن مشکلاتی نظیرعفونت و آسیب رسیدن به بافت‌های نرم و پوست افزایش میابد. با داشتن یک زمان جراحی کوتاه و موثر می توان از به وجود آمدن چنین مشکلاتی اجتناب کرد. از دیدگاه برنامه ریزی جراحی، با وجود یک برنامه‌ی دقیق می‌توان زمان را ذخیره کرد زیرا ساعاتی که بیمار روی تخت جراحی است کمتر می‌شود.»
به علاوه متخصصان پزشکی می توانند مدل‌هایی بر اساس استخوان‌های سالم بیمارهم تولید کنند تا آن‌ها را با مدل‌های استخوان‌های آسیب دیده مقایسه کرده و برای برنامه ریزی‌های روند جراحی به کار ببرند.

یک فایده‌ی مهم دیگر داشتن یک مدل سه بعدی دقیق بر اساس ساختمان بدنی بیمار، فراهم بودن امکان توضیح روند جراحی برای او است. با وجود یک مدل یا کپی از استخوان آسیب دیده، بیمارمی‌تواند تجسم بهتری از آسیبی که به بدنش وارد شده و آن چه در جراحی اتفاق خواهد افتاد داشته باشد.
در حال حاضر مدل‌های سه بعدی ساخته شده از بیمار تنها در بیرون از اتاق جراحی بیمارستان Mackay Base قابل استفاده است زیرا امکان ضد عفونی کردن مناسب مواد پلاستیکی استفاده شده برای ساخت مدل‌ها وجود ندارد. با این وجود موادی با نقطه‌ی ذوب بالاتر در حال آزمایش و بررسی است.

منبع: ۳ders