آشنایی با  نوآوری های حوزه‌ی پزشکی همواره می‌تواند مفید باشد. ابزارهای در دسترس پزشکان در حال پیشرفت هستند. بکار گیری ابزارهای جدید نه تنها به پزشکان در ساده سازی روند درمان کمک می‌کند، بلکه می‌تواند کیفیت درمان را نیز بهبود بخشد. ابزارهای جدید می‌تواند انواع بانداژهای کوچک هوشمند یا روش‌های جدیدی برای کمک به افراد دارای نقص عضو باشد.

بانداژ هوشمند

بانداژ هوشمند می تواند زخم‌های مزمن و توزیع دارو را کنترل کند. زخم‌های مزمن یا زخم‌هایی که آهسته بهبود می‌یابند، در سراسر دنیا مشکلات بسیاری را بوجود می‌آورند. به همین دلیل یک گروه از پژوهشگران دانشگاه Tufts در حال کار بر روی یک بانداژ هوشمند هستند که می‌تواند بر زخم نظارت داشته باشد  و در صورت لزوم دارو آزاد کند. پژوهشگران امیدوارند که این فناوری جدید موجب کاهش قطع عضو شود. این بانداژ هوشمند توانایی کنترل دما و PH زخم را دارد.در صورت تشخیص تغییری در هر یک از این دو پارامتر دارو توسط بانداژ هوشمند آزاد می‌شود. با تشخیص شرایط خاص توسط پزشک امکان صدور دستورات لازم از طریق بلوتوث نیز وجود دارد.

چسب بخیه

DermaClip یک چسب جایگزین بخیه است. گیره‌های چسبنده DermaClip در اطراف زخم قرار می‌گیرند و پزشکان می‌توانند به سادگی زخم را ببندند. از ویژگی‌های مثبت این چست سهولت استفاده توسط مبتدیان است. از دیگر نقاط قوت این فناوری کاهش زمان بخیه زدن، بدون درد و پایدار بودن است. DermaClip کاربردهای وسیعی از درمان زخم‌های کوچک تا جراحی های وسیع شکمی دارد.

بانداژ زخم دهان

زخم‌های دهان یکی از مشکلات رایج دهان هستند. برای درمان این زخم‌ها از دهانشویه یا پماد استفاده می‌شود. در هر دو مورد مدت زمان تماس دارو با زخم کوتاه است و کل دهان درگیر می‌شود. نوآوری پژوهشگران دانشگاه شفیلد انگلستان و همکار آنان، شرکت دانمارکی Dermtreat، یک چسب زخم با نام Rivelin‌ است. این چسب با هدف قرار دادن مستقیم زخم و دور نگاه داشتن سایر قسمت‌های دهان از تاثیر دارو هر دو مشکل را حل می‌کند.

پچ Rivelin درمان بسیار هدفمندی برای زخم‌ها با استروئیدها و دیگر داروها ارائه می‌دهد. همچنین یک سد حفاظتی اطراف منطقه آسیب دیده بوجود می‌آورد. این پچ مستقیماً منطقه آسیب دیده را هدف قرار می‌دهد و یک مانع حفاظتی بسیار موثر ایجاد می‌کند. سهولت استفاده و چسبندگی زیاد از امتیازهای این پچ است.

هوش مصنوعی و دیابت

استفاده از فناوری‌های هوش مصنوعی و رادار برای اندازه‌گیری قند خون یکی دیگر تازه‌های سلامت در اخبار جدید بود. پژوهشگران دانشگاه واترلو ترکیب جدیدی از فناوری‌های رادار و هوش مصنوعی

AI) )را برای کمک به بیماران دیابت استفاده کردند. این فناوری برای مدیریت مؤثر دیابت طراحی شده است. به کمک این نوآوری تشخیص تغییرات در سطح گلوکز بدون نیاز به آسیب زدن به پوست و یا خون‌گیری ممکن است. پژوهشگران در این مطالعه از سامانه Soli استفاده کردند. این سامانه  توسط گوگل و شرکت سخت افزار آلمانی Infineon توسعه یافته است. نمونه‌ی اولیه‌ی طراحی شده می‌تواند تغییرات جزئی در خواص محلول‌ها با سطوح مختلف گلوکز را تشخیص دهد.

میکروابزارها در پزشکی

پژوهشگران از میکروربات‌ها برای انتقال سلول‌ها به یک مکان هدف در حیوانات استفاده کردند. گروهی از پژوهشگران دانشگاه هنگ کنگ راهی برای استفاده از میکروربات‌ها و حمل گروهی از سلول‌ها به یک مکان هدف در حیوانات زنده پیدا کردند. اگر چنین رویکردی امکان‌پذیر باشد، می‌توان از میکروربات ها برای انتقال سلول‌های بنیادی به بافت‌های آسیب دیده بدن استفاده کرد.

در سال‌های اخیر، دانشمندان در حال بررسی امکان استفاده از میکروربات ها برای حمل دارو یا سایر محموله‌ها از یک قسمت بدن به قسمت دیگر بوده‌اند. چنین روشی می‌تواند از عوارض جانبی ناخواسته دارو جلوگیری کند و دارو را به قسمت خاصی از بدن که به آن نیاز است، ارائه دهد. در این تلاش جدید، پژوهشگران به دنبال راهی برای حمل گروهی از سلول‌ها از یک مکان به مکانی دیگر در داخل یک حیوان زنده هستند.

ریزتراشه ها

آیا ردیابی سلول های سرطانی با حسگرهای الکترونیکی خوراکی ممکن است؟ به لطف روش غیر متعارفی که توسط پژوهشگران EPFL ارائه شده است، بیماران به زودی قادر به ردیابی بیماری خود با نوشیدن راهکاری حاوی میلیون‌ها حسگر کوچک الکترونیکی شبیه باکتری خواهند بود. پس از ورود به بدن، این حسگرهای میکروسکوپی با رسیدن به محل بافت‌های آسیب دیده داده‌هایی را جمع‌آوری کرده و ارسال می‌کنند.

در گام بعدی دانشمندان سعی در پوشش دادن این حسگرها دارند. حسگرها باید شبیه باکتری‌ها یا گلبول‌های قرمز شوند. به این صورت پس از ورود به جریان خود به سادگی خود را به بافت آسیب دیده خواهند رسانید. امید است این روش پزشکان را درک بهتر بیماری‌هایی مانند سرطان یاری دهد.

واقعیت مجازی

Virtuali-Tee پیراهنی است که به کمک واقعیت افزوده جنبه‌های مفید و آموزشی آناتومی انسان را نشان میدهد. این نوآوری توسط Curiscope توسعه یافته است

بهبود محرک های مغزی پارکینسون

دستگاه‌های تحریک عمقی مغز برای بیماران پارکینسون دقیق‌تر م‌یشود و به طور مداوم و در لحظه با فعالیت‌های مغزی بیمار منطبق خواهد شد. تحریک عمقی مغز (DBS) برای مدیریت بیماری پارکینسون و کنترل علائم این بیماری کاملاَ موثر است. اما فناوری و دستگاه‌هایی‌ که در دسترس بیماران قرار دارد ابتدایی و تحریک عصبی اعمال شده ثابت است. بنابراین نیازهای متغیر بیمار را در نظر نمی‌گیرد. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، سان‌فرانسیسکو از یک محرک عمقی مغز Medtronic استفاده کردند تا فعالیت مغز را حس کرده و  پردازش کنند و به سرعت تحریک مناسب را تحویل دهند. مدار الکترونیکی افزوده شده به این دستگاه می‌تواند یک سامانه‌ی حلقه‌ی  بسته را برای بهبود کارایی درمان DBS بکار گیرد.

حس لامسه در پروتزها

بیش از دو میلیون نفر در ایالات متحده‌ی آمریکا دچار نقص عضو هستند و انتظار می‌رود این تعداد افزایش یابد. برای بیشتر این افراد، اندام‌های مصنوعی یک ابزار ارزشمند برای کمک به بازگرداندن کیفیت زندگی است. یکی از چالش‌هایی که در طراحی پروتزها غلبه بر آن دشوار است، بازگرداندن حس لامسه است. حسگرهایی که برای چنین هدفی به کار می‌روند باید به اندازه کافی کوچک باشند و قابلیت تشخیص انواع مختلف محرک‌ها همچون گرما را داشته باشند. گروهی از پژوهشگران دانشگاه تگزاس در دالاس آرایه‌ای از موهای الکترونیکی توسعه دادند که می‌تواند به طور چشمگیری طراحی پروتز را بهبود بخشد.

این حسگرهای کوچک قادر به اندازه‌گیری نیرو، فشار، درجه حرارت و سختی هستند. این اندازه گیری نماینده‌ی احساس لمس است و می‌تواند بین اشیای سخت و نرم و یا سطوح صاف و خشن تمایز قائل شود. این حسگرها میتوانند در طراحی ربات‌ها و برای ایجاد تعاملی ایمن‌تر نیز بکار روند. اما چالش واقعی تلفیق این حسگرها با سامانه عصبی ما است. اگرچه نورون‌های ما با استفاده از پالس‌های الکتریکی ارتباط برقرار می‌کنند، طراحی رابط دو طرفه بین سیستم عصبی و یک حسگر نیاز به درک عمیق از پیچیدگی نورون‌های حسی دارد.

پوست الکترونیکی

هدف نهایی پوست الکترونیکی مهندسین دانشگاه جانز هاپکینز بازگرداندن حس لامسه از طریق دست‌ها و انگشتان مصنوعی است. بیشتر افراد قطع عضو درد فانتوم را احساس می‌کنند. در واقع این درد، توهم حس و درک عضو قطع شده است. گروهی از مهندسین دانشگاه جانز هاپکینز قصد دارند این توهم حسی را به واقعیت تبدیل کنند. آنها پوستی الکترونیکی ایجاد کردند که روی دست مصنوعی قرار می‌گیرد. این غشای الکترونیکی حس واقعی لمس را به نوک انگشتان هدیه می‌دهد. این پوست از الیاف، لاستیک و حسگرهایی که کار عصب‌ها را تقلید می‌کند، ساخته شده است. این پوست حس لمس و همچنین درد را با دریافت محرک‌ها و تحریک اعصاب محیطی بازسازی می‌کند.

ایمپلنت

امواج رادیویی انرژی مورد نیاز ایمپلنت‌های کوچک درون بدن را فراهم می‌کنند. دانشمندان MIT سامانه‌ای بیسیم ایجاد کردند که می‌تواند انرژی مورد نیاز ایمپلنت‌های درون بدن را بدون نیاز به باتری فراهم کند. این سامانه مبتنی بر امواج رادیویی است که توسط یک آنتن خارج از بدن تولید می‌شود. این امواج به ایمپلنت‌های در فاصله یک متری و در عمق 10 سانتیمتری از سطح بدن انرژی میدهد و با آنها ارتباط برقرار می‌کند. در حال حاضر، ایمپلنت‌ها به اندازه دانه برنج هستند، اما بدون نیاز به باتری می‌توانند کوچکتر شوند. این سامانه می‌تواند انرژی انواع حسگرها و دستگاه‌های تحویل دارو را فراهم کند.