همین حالا هم پوست های الکترونیکی انعطاف پذیری وجود دارند که می توانند به ربات ها یا اندام های مصنوعی حس تماس بخشند. اما دانشمندانی از دانشگاه تگزاس در آرلینگتون خبر از توسعه یک پوست ویژه داده اند که حتی حساسیتی بیشتر از پوست ما انسان ها دارد.

این « پوست هوشمند » شامل میلیون ها حسگر انعطاف پذیر ریز است که از نانوذراتی از جنس اکسید روی با قطر 0.2 میکرون تشکیل شده اند (برای مقایسه باید گفت که قطر موی انسان در حدود 40 تا 50 میکرون است). هر یک از این حسگرها به صورت مستقل عمل می کنند و به عبارتی نیاز به منبع تغذیه (ولتاژ) خارجی ندارند.

تعداد زیادی از این حسگرها در لایه ای کشسان از مواد شیمیایی و پلی آمیدهای مقاوم در برابر رطوبت بسته بندی شده اند. در نتیجه این نوع طراحی، پوستی محکم، انعطاف پذیر و در عین حال ضد آب تولید شده. هنگامی که حتی فشاری بسیار کم بر پلی آمید وارد شود، حسگرهای در ابعاد نانو می توانند به واسطه خمش آن را تشخیص دهند.

این پوست به میزان فوق العاده ای در مقابل لرزش ها حساس است و در عین حال قابلیت تشخیص تغییرات دما را نیز دارد. این ماده در نهایت می تواند در بازو های رباتیک، انگشت های پروتز دست و یا صدها دستگاه مبتنی بر حسگر دیگر به کار رود. چلیک باتلر از محققان این پروژه از حساسیت های بسیار بالای این حسگرها می گوید:

این حسگرها بسیار حساس هستند و اگر با بخشی از اثر انگشتتان آنها را بخارانید این فناوری می تواند کمک کند تا هویت فرد شناسایی شود.

تصور کنید با این ربات ها که دانشجویان من به آنها ربات های مودار می گویند، افراد قادر به شناسایی هویت فرد باشند.

نتیجه این تحقیق در مجله حسگرهای IEEE منتشر شده است.