پژوهشگران نمونه اولیه یک حسگر صوتی پوشیدنی کوچک و قابل انعطاف را طراحی کردند که ضربان قلب را نظارت می‌کند و از طریق فرمان صوتی دستگاه‌ها را از راه دور کنترل می‌کند. این حسگر صوتی همانند چسب زخم روی پوست قرار می‌گیرد.
پژوهشگران نمونه اولیه یک حسگر صوتی پوشیدنی کوچک و قابل انعطاف را توسعه دادند. این حسگر سیگنال‌های فیزیولوژی تولید شده در بدن را دریافت می‌کند. با این حسگر کاربر می‌تواند با صحبت کردن و از طریق فرمان صوتی دستگاه‌ها را از راه دور کنترل کند.
این حسگر صوتی منعطف و چندمنظوره توسط پژوهشگران دانشگاه کلرادو بولدر (Colorado Boulder) و دانشگاه نورث‌وسترن (Northwestern) توسعه یافته است. حسگر صوتی همانند چسب زخم روی پوست قرار می‌گیرد. ضربان قلب را نظارت می‌کند و گفتار را تشخیص می‌دهد. پژوهشگران بر این باورند که حسگر صوتی روزی می‌تواند طیف گسترده‌ای از عملکردهای بدن را نظارت کند. همچنین به کاربر اجازه می‌دهد با فرمان صوتی ربات‌ها را کنترل کند.
وزن حسگر حدود سه گرم است و به طور پیوسته می‌تواند سیگنال‌های فیزیولوژی بدن را از طریق صدا ردیابی کند. حسگر روی هر سطحی از بدن قرار می‌گیرد. جائه وونگ جئونگ (Jae-Woong Jeong) استادیار دانشگاه کلرادو بولدر توضیح می‌دهد: دستگاه حسگر چگالی بسیار کمی دارد و می‌تواند برای نظارت قلبی و عروقی، تشخیص گفتار و رابط‌های انسان و ماشین به صورت روزانه به کار گرفته شود. این حسگر بسیار راحت و مناسب است و می‌توان آن را یک گوشی طبی کوچک درنظر گرفت.
این حسگر صوتی قادر است تمام صداهای امواج مکانیکی ناشی از فعالیت‌های عادی بدن مانند باز و بسته شدن دریچه‌های قلب که به طور مداوم در سراسر بدن ایجاد می‌شود را دریافت کند و یا حتی بازتاب تارهای صوتی و حرکات لوله گوارشی در دستگاه گوارش را تشخیص می‌دهد. حسگر از الکترودهای داخلی خود برای سنجش نوارقلب و نوار عضله و ماهیچه از قلب استفاده می‌کند.
هم‌اکنون در نمونه اولیه حسگر، برای جمع‌آوری داده از سیم استفاده می‌شود ولی پژوهشگران بیان می‌کنند که حسگر قابلیت دارد تا سیگنال‌ها را به صورت بی‌سیم در کانال فرکانسی مناسب ارسال کند. این ویژگی اجازه می‌دهد حسگر برای مکان‌های راه دور و با وجود صدای بلند نیز کاربرد داشته باشد. به عنوان مثال در میدان جنگ می‌توان سیگنال قلبی کم نویز را به امکانات پرشکی در فاصله دور ارسال کرد. از طریق فرمان صوتی با کیفیت نیز می‌توان وسیله‌نقلیه یا سلاح نظامی را کنترل کرد.
محققان برای آزمایش حسگر، بازی پکمن (Pac-Man) را با ضبط ارتعاشات تارهای صوتی برای کلمه‌های بالا، پایین، راست و چپ کنترل کردند. دیگر دستگاه‌های صوتی نیز برای سنجش ضربان قلب و دستگاه گوارش می‌تواند استفاده شود. اما دستگاه واحد بلع MIT تنها زمانی‌که در بدن حرکت می‌کند می‌تواند نظارت را انجام دهد یا دستگاه پوشیدنی سنجش نوار قلب Empa بیش از حد بزرگ است و به راحتی قابل استفاده نیست.
جئونگ می‌گوید: در حالی که دستگاه‌های الکترونیکی که روی پوست قرار می‌گیرند توسط پژوهشگران طراحی شده است ولی حسگر صوتی-مکانیکی ما تا به حال کار نشده بود. هدف ما توسعه این حسگر برای استفاده آن در زندگی روزمره است.
منبع: Newatlas