تبادل اطلاعات الکترونیکی سلامت (HIE) به پزشکان، پرستاران، داروسازان، سایر ارائه‌دهندگان مراقبت‌های سلامت و بیماران اجازه می‌دهد تا به طور الکترونیکی به اطلاعات حیاتی پزشکی بیمار دسترسی داشته و آن‌ها را به طور ایمن به اشتراک بگذارند که سرعت، کیفیت، ایمنی و هزینه‌ی مراقبت از بیمار را بهبود می‌بخشد.

با وجود دسترسی گسترده به ابزارهای انتقال ایمن اطلاعات الکترونیکی، اطلاعات پزشکی بیشتر افراد روی کاغذ ذخیره می‌شود. به اشتراک گذاشتن این اطلاعات بین ارائه‌دهندگان از طریق پست یا نمابر یا به احتمال زیاد توسط خود بیماران انجام می‌شود که اغلب پرونده‌ی خود را از ویزیتی به ویزیت دیگر می‌برند. تبادل اطلاعات سلامت می‌تواند کامل بودن اطلاعات پرونده‌ی بیمار را تا حد زیادی بهبود بخشد زیرا سابقه‌ی گذشته، داروهای فعلی و سایر اطلاعات همزمان در حین ویزیت بررسی می‌شوند.

به اشتراک‌گذاری مناسب و به موقع اطلاعات حیاتی بیمار می‌تواند تصمیم‌گیری را در نقطه‌ی مراقبت آگاهانه‌تر کند و به پزشکان امکان می‌دهد که:

• از بستری یا پذیرش مجدد غیرضروری بیمار جلوگیری کنند.
• از خطاهای دارویی اجتناب کنند.
• تشخیص‌ها را بهبود بخشند.
• آزمایش‌های تکراری را کاهش دهند.

اگر مطب یا کلینیکی فکس کردن اطلاعات بیمار را با موفقیت تجربه کنند، ممکن است سؤال کنند که چرا باید به تبادل اطلاعات الکترونیکی روی بیاورند. تبادل اطلاعات، فارغ از اینکه از چه طریقی انجام می‌شود، مزایای بسیاری دارد. ارزش تبادل الکترونیکی در استانداردسازی داده‌ها است. پس از استانداردسازی، داده‌های منتقل‌شده می‌توانند به طور یکپارچه‌ای در پرونده‌ی الکترونیکی سلامت (EHR) ادغام شوند و پروسه‌ی مراقبت از بیمار را بهبود ببخشند. مثلاً:

• اگر نتایج آزمایش به صورت الکترونیکی دریافت و در پرونده‌ی الکترونیکی سلامت ارائه‌دهنده ذخیره شود، می‌توان لیستی از بیماران دیابتی تهیه کرد. سپس ارائه‌دهنده می‌تواند تعیین کند که کدام یک از این بیماران قند خون کنترل نشده دارند و ویزیت‌های لازم را برنامه‌ریزی می‌کند.

در حال حاضر سه شکل اصلی از تبادل اطلاعات سلامت وجود دارد:

• تبادل مستقیم- توانایی ارسال و دریافت ایمن اطلاعات به صورت الکترونیکی بین درمانگران برای پشتیبانی از مراقبت یکپارچه
• تبادل مبتنی بر استعلام- توانایی درمانگران برای یافتن و یا درخواست اطلاعات بیمار از سایر درمانگران که اغلب برای مراقبت‌های بدون برنامه‌ی قبلی استفاده می‌شود
• تبادل به میانجی مصرف‌کننده- توانایی بیماران برای جمع‌آوری و کنترل استفاده از اطلاعات سلامتشان

امروزه شالوده‌ی استانداردها، سیاست‌ها و فناوری مورد نیاز برای هر سه شکل تبادل اطلاعات سلامت در دسترس است. بخش‌های بعدی این مقاله، اطلاعات دقیق و سناریوهای نمونه را برای هر یک از سه شکل تبادل ارائه می‌دهند.

تبادل مستقیم (Directed Exchange)

تبادل مستقیم توسط ارائه‌دهندگان و برای ارسال آسان و ایمن اطلاعات بیمار -از جمله دستورالعمل‌ها و نتایج آزمایشگاهی، ارجاع بیمار یا خلاصه‌ی ترخیص- به یک متخصص دیگر استفاده می‌شود. این اطلاعات از طریق اینترنت و به شیوه‌ی رمزگذاری شده و ایمن در میان متخصصانی که از قبل یکدیگر را می‌شناسند و به هم اعتماد دارند مبادله می‌شود. این شکل از تبادل اطلاعات، مراقبت‌های هماهنگ و یکپارچه را امکان‌پذیر می‌کند که هم به نفع ارائه‌دهندگان است و هم به نفع بیماران. مثلاً:

یک پزشک مراقبت‌های اولیه می‌تواند هنگام ارجاع بیماران خود، خلاصه‌ی مراقبت‌ها شامل داروهای مصرفی، مشکلات و نتایج آزمایشگاهی را به طور مستقیم به متخصص دیگر ارسال کند. این اطلاعات به آگاهانه شدن ویزیت کمک می‌کند و از تکرار آزمایش‌ها، جمع‌آوری زائد اطلاعات از بیمار و خطاهای دارویی جلوگیری می‌کند.

تبادل مبتنی بر استعلام (Query-based Exchange)

تبادل مبتنی بر استعلام توسط ارائه‌دهندگان و برای جستجو و کشف منابع بالینی قابل‌دسترسی در مورد بیمار استفاده می‌شود. این نوع مبادله غالباً هنگام ارائه‌ی مراقبت‌های بدون برنامه‌ی قبلی استفاده می‌شود. مثلاً:

• پزشکان اورژانس که می‌توانند از مبادله‌ی مبتنی بر استعلام برای دسترسی به اطلاعات بیمار -مانند داروها، عکس‌های رادیولوژی اخیر و لیست مشکلات- استفاده کنند، ممکن است برنامه‌ی درمانی شخص را تغییر دهند تا از بروز تداخل دارویی یا تجویز آزمایش‌های تکراری جلوگیری کنند.
• اگر یک بیمار باردار به بیمارستان مراجعه کند، مبادله‌ی مبتنی بر استعلام می‌تواند به پزشک کمک کند تا سوابق مراقبت‌های بارداری او را به دست آورد که باعث می‌شود تصمیمات ایمن‌تری در مورد مراقبت از بیمار و نوزاد متولد نشده‌اش بگیرد.

تبادل به میانجی مصرف‌کننده (Consumer Mediated Exchange )

مبادله با واسطه‌ی مصرف‌کننده امکان دسترسی به اطلاعات سلامت را برای بیماران فراهم می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد مراقبت‌های سلامت خود را به صورت آنلاین مدیریت کنند. بیماران هنگامی‌که کنترل اطلاعات سلامت خود را در دست دارند، می‌توانند از طرق زیر مشارکت فعالی در یکپارچگی مراقبت‌های خود داشته باشند:

• ارائه‌ی اطلاعات سلامتشان به سایر درمانگران
• شناسایی و اصلاح اطلاعات غلط یا جا افتاده
• شناسایی و اصلاح اطلاعات نادرست در صورتحساب‌ها
• پیگیری و نظارت بر سلامتی خود

منبع: medario

همچنین بخوانید:

سیستم اطلاعات رادیولوژی (RIS) چیست؟ بررسی کارکردها، مزایا و معایب