جمعی از محققان حوزه سلامت و پزشکی اعلام کرده اند به دنبال روش هایی هستند تا از هوش مصنوعی برای بهبود شرایط بیماران مبتلا به افسردگی و اضطراب کمک بگیرند.

افسردگی و اضطراب دو شرایط نامطلوب روحی هستند که می توانند در نهایت منجر به خودکشی افراد شوند و به همین خاطر چندی است که مورد توجه ویژه محافل علمی و پزشکی دنیا قرار گرفته اند.

در حال حاضر خودکشی دومین علت اصلی مرگ در ایالات متحده آمریکا به شمار می رود و طبق آمارهای رسمی شمار افرادی که در این کشور دست به این اقدام می زنند افزایشی قابل توجه را در سی سال گذشته داشته است.

هم اکنون دو گروه از دانشمندان با انجام ارزیابی های روزانه به دنبال توسعه هوش مصنوعی برای این منظور هستند. سرپرستی این گروه ها را دکتر توماس اینسل مدیر سابق موسسه ملی سلامت روان و دکتر آلیسون دارسی مدیرعامل و بنیانگذار Woebot بر عهده دارند.

گروه تحت مدیریت دکتر اینسل هم اکنون روی پروژه ای به نام Mindstrong کار می کند؛ این پروژه امیدوار است اسمارت فون ها را به دستگاهی با قابلیت تشخیص بیماری های روحی و روانی بدل نماید. محققان در جریان این روند فرا گرفتند که افراد بسته به وضعیت های روحی خود به شیوه های مختلفی از موبایل هایشان استفاده می کنند. برای نمونه فردی که به افسردگی یا اضطراب مبتلاست احتمالا اپلیکیشن های خاصی را باز می کند یا به وبسایت های مشخصی سر می زند که برای افراد عادی جذابیت ندارند.

نرم افزار طراحی شده توسط این گروه تلاش دارند الگوهای استفاده افراد از این برنامه ها و وبسایت ها را شناسایی نماید و بعد اطلاعات جمع آوری شده را پردازش کند تا چشم اندازهایی را در مورد وضعیت سلامتی فرد ارائه نماید. در مرحله بعد، نظر هوش مصنوعی در این رابطه برای یک پزشک ارسال می شود تا فرایند پایش وضعیت سلامت وی ساده تر گردد.

در آن سو، دکتر دارسی قرار دارد که روی نوعی چت بات مبتی بر هوش مصنوعی به نام Woebot کار می کند. هدف از توسعه چت بات مذکور هم این بود که بستری در اختیار افراد بیمار قرار بگیرد تا در مورد بیماری ها و وضعیت سلامتی خود حرف بزنند. گفته می شود اگر این بیماران به صورت روزانه در مورد شرایط خود صحبت کنند راحت تر می توانند با آن مبارزه نمایند. گفتنی است دسترسی به این چت بات هم اکنون از طریق مسنجر فیسبوک برای یک میلیارد کاربر ماهانه آن فراهم است.

البته در انتها باید اشاره کنیم آنطور که دکتر دارسی گفته افرادی که این دو وضعیت را تجربه می کنند باید مرتب تحت درمان باشند و ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی صرفا نقش نوعی مسکن را برای آنها ایفا می کند.

M.S