حفاظت از اطلاعات جمع آوری شده در ارتباط با مراقبت از بیمار یک ارزش اصلی در مراقبت های بهداشتی است.

حریم خصوصی

حریم خصوصی بیمار جنبه‌های مختلفی را شامل می‌شود، از جمله فضای شخصی (حریم خصوصی فیزیکی)، داده‌های شخصی (حریم خصوصی اطلاعاتی)، انتخاب‌های شخصی از جمله وابستگی‌های فرهنگی و مذهبی (حریم خصوصی تصمیم‌گیری) و روابط شخصی با اعضای خانواده و سایر افراد صمیمی (حریم خصوصی انجمن).

حریم خصوصی در مراقبت های بهداشتی

احترام به حریم خصوصی بیمار بیان اساسی احترام به استقلال بیمار و پیش نیاز اعتماد است. حریم خصوصی بیمار شامل فضای شخصی (حریم خصوصی فیزیکی)، داده های شخصی (حریم خصوصی اطلاعاتی)، انتخاب های شخصی، از جمله وابستگی های فرهنگی و مذهبی (حریم خصوصی تصمیم گیری) و روابط شخصی با اعضای خانواده و سایر افراد صمیمی (حریم خصوصی انجمنی) است. پزشکان باید به دنبال محافظت از حریم خصوصی بیمار در همه تنظیمات تا حد ممکن باشند.

حریم خصوصی بیمار و ناظران بیرونی برای برخورد بالینی

هنگامی که افرادی که در ارائه مراقبت دخالتی ندارند به دنبال مشاهده برخوردهای بیمار و پزشک هستند، پزشکان باید با اجازه دادن به چنین ناظرانی برای حضور تنها زمانی که بیمار صریحاً با حضور ناظر یا ناظران موافقت کرده باشد، از حریم خصوصی بیمار محافظت کنند. ناظر مراقبت را به خطر نمی اندازد، و ناظر موافقت کرده است که استانداردهای حفظ حریم خصوصی پزشکی و رازداری را رعایت کند.

ضبط صوتی یا تصویری بیماران برای آموزش مراقبت های بهداشتی

ضبط صوتی یا تصویری بیماران می تواند ابزار ارزشمندی برای آموزش متخصصان مراقبت های بهداشتی باشد، اما پزشکان باید اهداف آموزشی را با حفظ حریم خصوصی و رازداری بیمار متعادل کنند. پزشکان همچنین موظفند از دقیق و کامل بودن محتوا اطمینان حاصل کنند و فرآیند و محصول ضبط استانداردهای رفتار حرفه ای را رعایت کنند.

حرفه ای گرایی در روابط با رسانه ها

اطمینان از اطلاع رسانی سریع و دقیق مردم در مورد مسائل پزشکی یک هدف ارزشمند است. با این حال، درخواست رسانه‌ها برای اطلاعات در مورد بیماران می‌تواند نگرانی‌هایی را در مورد حفظ حریم خصوصی و محرمانه بودن بیمار، از جمله مسائل دیگر ایجاد کند.

محرمانه بودن

بیماران باید بتوانند اعتماد کنند که پزشکان از اطلاعات به اشتراک گذاشته شده به صورت محرمانه محافظت خواهند کرد.

محرمانه بودن: پزشکان تعهد اخلاقی دارند که محرمانه بودن اطلاعات جمع آوری شده در ارتباط با مراقبت از بیمار را حفظ کنند. با استثنائات نادر، بیماران حق دارند تصمیم بگیرند که آیا و برای چه کسی اطلاعات سلامت شخصی آنها فاش شود.

محرمانه بودن پس از مرگ:به طور کلی، بیماران پس از مرگ به همان اندازه که در زندگی بوده اند، به استثنای چند مورد، برای محرمانه بودن اطلاعات شخصی خود احترام قائل هستند. پزشکان وظیفه دارند از اطلاعات بیمار، از جمله اطلاعات به دست آمده پس از مرگ محافظت کنند.

پزشکان شاغل در صنعت و معاینان پزشکی مستقل

پزشکان ممکن است اطلاعات شخصی در مورد بیماران را خارج از رابطه مداوم بیمار و پزشک به دست آورند. هنگام انجام ارزیابی های شخص ثالث یا درمان شرایط پزشکی مرتبط با کار، پزشکان مسئولیت دارند از محرمانه بودن اطلاعات بیمار محافظت کنند.

مدارک پزشکی

سوابق پزشکی در خدمت منافع مهم بیمار برای مراقبت های بهداشتی فعلی و نیازهای آینده و همچنین بیمه، اشتغال و اهداف دیگر است.

مدیریت مدارک پزشکی: با توجه به مسئولیت حرفه ای برای حفظ محرمانه بودن اطلاعات شخصی بیماران، پزشکان موظف هستند که سوابق پزشکی را به درستی مدیریت کنند. این تعهد شامل مدیریت سوابق بیماران فعلی، حفظ سوابق قدیمی در برابر نیاز احتمالی آینده، و ارائه کپی یا انتقال سوابق به شخص ثالث در صورت درخواست بیمار یا نماینده مجاز بیمار است.

محرمانه بودن و مدارک پزشکی الکترونیکی:اطلاعات جمع آوری و ثبت شده در ارتباط با مراقبت از بیمار، صرف نظر از شکلی که در آن جمع آوری یا ذخیره می شود، محرمانه است.

نقض امنیت در مدارک پزشکی الکترونیکی:وقتی دلیلی وجود دارد که باور کنیم محرمانه بودن بیماران به دلیل نقض EMR به خطر افتاده است، پزشکان موظف هستند که از روش‌های اخلاقی مناسب برای افشای اطلاعات پیروی کنند. میزان مسئولیت اخلاقی یک پزشک برای رسیدگی به افشای نامناسب تا حدی به آگاهی او از نقض رابطه با بیمار(های) آسیب دیده، مقامات اداری با توجه به سوابق و اختیار عمل به نمایندگی بستگی دارد.

منبع: code-medical-ethics.ama-assn

همچنین بخوانید:

سیستم‌های بهداشت و درمان هوشمند و پزشکی از راه دور

حفظ حریم خصوصی بیماران، پیش نیاز توسعه ی سلامت الکترونیک

یک دکتر برای هر نفر

یک دکتر برای هر نفر