درصد بالایی از بیماران مبتلا به صرع در برابر دارو برای کنترل حملات ناگهانی و تشنج ها پاسخ مناسبی ارائه نمی دهند. اما به هر حال گزینه دیگری هم وجود دارد: جراحی مغز. عملی که حداقل 3 ماه بیمار را در حالت بازیابی یا ریکاوری قرار می دهد.

بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط دانشمندان، هدف کلی جراحی مغز در این بیماری، کنترل کامل بر حمله هاست که 60 الی 70 درصد مواقع پاسخگو خواهد بود. در این عمل، معمولا قسمتی از مغز به نام هیپوکمپوس (هیپوکامپ و یا اسبک مغز)، از سیستم لیمبیک برداشته می شود تا دسترسی به تومورها آسان تر شود. راه دیگر، قطع اتصالات این بخش یا حتی تحریک آن است.

ربات مذکور 5 سال توسط محققین دانشگاه وندربیلت در دست توسعه بوده تا زمان این مدل جراحی را کاهش دهد و جراحت وارده به حداقل برسد تا بیمار در مدت زمان کمتری سلامتی خود را باز یابد.

دیوید کُمبِر و اریک بارت، مهندسین مکانیکی هستند که این ربات را طراحی کرده اند. بازوی مخصوص با سر سوزنی خود از طریق گونه وارد دستگاه کناره ای یا همان سیستم لیمبیک می شود و همان عمل معمول را انجام می دهد. در حقیقت، ربات توسعه یافته، کار جدیدی انجام نمی دهد بلکه مسیر جدیدی را پیدا می کند و از وارد کردن جراحت به بیمار، مخصوصا دریل کردن استخوان جمجمه امتناع می ورزد.

برای انجام این عمل از طریق ربات باید به یک دستگاه ام آر آی دسترسی داشته باشید، دستگاهی که میدان مغناطیسی بسیار قدرتمندی تولید می کند. سوزن به کار رفته در بازوی ربات از جنس آلیاژ حافظه دار است (آلیاژی که اشکال پیشین خود را در حافظه نگه می دارد).

سوزن از جنس تیتانیوم نیکل (همچنین با نام نایتینول شناخته می شود) ساخته شده. هم حافظه دار است و هم غیر فرومغناطیس که این مسئله باعث می شود حین کار با دستگاه ام آر آی مسئله ای پیش نیاید. سوزن 1.14 میلی متری، همانند یک مداد مکانیکی عمل می کند که از یک سری لوله ی متحد المرکز تشکیل شده. برخی از آن ها خمیده هستند، بنابراین راه های پر پیچ و خم به مغز قابل پیمودن است.

بارت می گوید: "من در طول دوران حرفه ای کاری ام، فعالیت های زیادی روی کنترل سیستم های پنوماتیک انجام داده ام. ما می دانستیم که قابلیت استفاده از یک ربات درون دستگاه اسکنر ام آر آی را داریم و با آن می توانیم کارهایی انجام دهیم که ربات های دیگر نمی توانند، بنابراین فکر کردیم چه کار کنیم که بیشترین تاثیر را داشته باشد؟"

در همان زمان، همکار او، رابرت وبستر سیستم سوزن های جراحی هدایت شونده ای توسعه داده بود که راه را برای بارت روشن کرد.

همچنین، تیم سازنده ی این روبات با پروفسور جوزف نیمات، دستیار جراحی اعصاب، همکاری کردند تا برای شان از نحوه ورود به مغز از طریق گونه بگوید: وارد کردن الکترودها، ثبت فعالیت های مغز و شناسایی مکان های فعال در بیماری صرع.

نیمات می گوید: "سیستمی که ما داریم، کاوشگر را به مغز معرفی می کند و فقط به صورت دستی قابل کنترل هستند. با داشتن سیستمی که سوزن های خمیده و دسترسی نامحدود دارد، ما می توانیم جراحی ها را کم خطرتر کنیم. ما می توانیم یک جراحی ترسناک را تنها با یک سوزن انجام دهیم."

مرحله بعدی در توسعه ربات، تست آن روی اجساد است. پروفسور بارت تخمین می زند که این سیستم تا کمتر از 5 سال دیگر در اتاق های عمل قابل استفاده باشد.